دكتر منصور رامي – متولد 1316 خرمشهر- متخصص جراحي عمومي از دانشگاه آلمان از آغاز جنگ به عنوان جراح در جبهه ها حضور داشته و پس از جنگ 11 ماه در آلمان فعاليت كرده است . به محض پيداشدن شرايط براي برگشت به خرمشهر به زادگاهش برمي گردد و به رغم پيشنهاداتي كه براي تدريس در دانشگاههاي آلمان داشته است از سال 69 در خرمشهر به كار مداواي بيماران مشغول است . خرمشهر تنها يك بيمارستان دارد و تلاشهاي دكتر رامي براي ساخت بيمارستان خصوصي بي ثمر بوده است . او مي گويد :‌همسر و فرزندانم ساكن آمريكا هستند اما عشق من به اين مردم مرا در اينجا نگه داشت . او جزء معدود پزشكان متخصص بومي خرمشهر است كه در شهر خود مانده است .

شيخ كريم سليماني تميمي - متولد 1326 – اهواز او در سال 1347 به استخدام بندرخرمشهر درآمد و پس از فوت پدر در سال 1348 جانشين پدر به عنوان شيخ شد . در زمان اشغال خرمشهر ، نيروهاي عراقي او را به همراه خانواده اش اسير كرده و به عراق مي برند . درسال 1381 به دعوت هيئتي از ايران به ايران برمي گردد . درحال حاضر شيخِ روستاي « سوره » ‌در خرمشهر است و از 5 پسرش 4 تاي آنها بيكارند . شيخ كريم مي گويد : من جمهوري اسلامي را دوست دارم و ما همه فرزندان رهبر هستيم ؛ اما به خرمشهر كه نجف ثاني است رسيدگي نمي شود و از رونق افتاده است .

رقيه سليماني 1 ساله – متولد خرمشهر – نوه شيخ سليماني رقيه در آغوش مادرش ( عروس شيخ كه اجازه ندارد چهره اش در عكس باشد ) در انتظار آينده اي نامعلوم . هاني ، پدر رقيه (پسرچهارم شيخ سليماني) روز قبل خرمشهر را ترك كرده و براي يافتن كار به بصره رفته است . زمان بازگشت او مشخص نيست و ممكن است ماهها طول بكشد .

عباس سليماني متولد 1374 در كوت واصل عراق – پسر كوچك شيخ سليماني عباس كه در زمان اسارت خانواده اش در عراق به دنيا آمده و تا 7 سالگي در آنجا بوده اكنون تنها فرزند شيخ است كه كار پيدا كرده و در بارانداز شملچه بابري مي كند . او مي گويد : ايران خيلي ثروتمند است و خوزستان محل درآمد آن . اما در اينجا نه كار هست نه آب ... آب را بشكه اي مي خريم و تنها يك سال است كه گاز داريم .

رضا خدري متولد 1329 آبادان – خبرنگار و رزمنده - داراي دكتراي علوم سياسي او در عمليات آزادسازي خرمشهر حضور داشته و همزمان به كار خبري و جنگ در جبهه هاي نبرد مشول بوده است . است همچنين فرمانده گردان ۹۲ اعزامی از عقیدتی سیاسی وزارت دفاع، سازمان اتکا و کارخانجات فخر ایران بود که به ستاد جنگ‌های نامنظم شهید چمران معرفی شد . به 28 كشور دنيا سفر كرده و مسلط به زبان انگليسي است و تاكنون بارها پيشنهاد پناهندگي كشورهاي مختتلف را رد كرده و به ايران بازگشته است . خرمشهر را مثل كف دست مي شناسد و با عشاير عرب ارتباط نزديك دارد . قلبش براي مردم شهرش مي تپد و با وجود اينكه دانشجوي دكتراي راه و شهرسازي است همچنان به نوشتن كتاب و تهيه خبر درباره خرمشهر مشغول است . وی در زمان محاصره آبادان نیز فرمانده گروهی از فدائیان اسلام را به فرماندهی شهید سید مجتبی هاشمی بر عهده داشت و پس از جنگ در کنار دیگر کارهای خود به نوشتن کتاب در زمینه دفاع مقدس مشغول شد. «از خونین شهر تا خرمشهر»، «خرمشهر نمی‌میرد»، «خرمشهر از اسارت تا آزادی» نام برخي آثار اوست .

محمدرضا خسروي – متولد 1338 خرمشهر - رئيس هيئت شناي خرمشهر – كارشناس دادگستري او از 15 سالگي وارد ورزش شده و سالها مربي بوكس بوده است . برادرش در جنگ شهيد شده و دل پر دردي دارد . در استخر مجموعه ورزشي شهيد جهان آرا مربي است و حقوقي دريافت نمي كند و براي گذران زندگي به كار معاملات مسكن مشغول است . از عدم امكانات ورزشي براي جوانان شهر شاكي است و مي گويد :‌خرمشهر تبديل به شهر مردگان شده است . گويا مسئولين عمدا به اين شهر نمي رسند تا كاروانهاي راهيان نور با ديدن خرابه هاي شهر دچار احساسات شوند و حال و هواي جنگ را حس كنند !! از جوانان شهرش مي گويد كه بدون امكانات قهرمان مي شوند و جواناني كه اعتياد درحال نابودي آنهاست .

مردي از اهالي روستاي « سوره » در خرمشهر - او بشدت از صحبت كردن واهمه دارد و با وجود مشكلات فراواني كه دارد حاضر به گفتگو نمي شود و از ترس اينكه براي خود و خانواده اش مشكلي پيش نيايد حتي از گفتن نام خود امتنا مي كند .

علي يري زاده – متولد 1353 خرمشهر در زمان شروع جنگ 6 سال داشته و به همراه خانواده اش آواره مي شود . پس از اتمام جنگ و پس از تحمل سالها آوارگي در شهرهاي مختلف به خرمشهر بازمي گردد اما هرگز خرمي دوباره شهرش را نمي بيند . مي گويد : از زماني كه به شهرمان برگشتيم هر روز به اميد فردا بوديم . فردايي كه هنوز بعد از 32 سال از آزادي خرمشهر براي ما نيامده است . حسين يري زاده – متولد 1381 خرمشهر – فرزند علي او جنگ را نديده اما از لحظه به دنيا آمدن تا به اكنون در شهري زندگي كرده كه گويي همين ديروز جنگ در آن به پايان رسيده است . آرزويش اين است كه روزي سرسبزي و زيبايي شهرش را ببيند .

عبدالامير علي پور – متولد 1350 خرمشهر – نگهبان اداره تربيت بدني خرمشهر با آغاز جنگ به همراه خانواده اش به بروجرد مهاجرت كرده و در سال 72 به خرمشهر بازگشته است . اما جايي براي اسكان نيافته و در يكي از خانه هاي متروكه كوي آريا كه خرابه اي بازمانده از جنگ است ساكن شده است . پولي كه دولت براي بازسازي در اختيارش گذاشته تنها كفاف تعمير سقف خانه اش را داده و تا به اكنون در خانه مخروبه به همراه همسر و دو فرزندش زندگي مي كند . از سال 72 پس از بازگشت به خرمشهر شروع به دوچرخه سواري مي كند و صاحب چند مدال قهرماني كشوري است .

عبدالزهرا عياشي – متولد 1338 اهواز – بيكار پس از اينكه حميديه اهواز توسط نيروهاي عراقي گرفته مي شود آواره شده و بعدها به خرمشهر مهاجرت مي كند و در خانه تصرفي مخروبه اي در كوي آريا ساكن مي شود . در خرمشهر به كار بنايي مشغول بوده كه از داربست مي افتد و به علت نداشتن هزينه درمان فلج مي شود . درحال حاضر قادر به انجام كاري نيست و با ماهي 60 هزارتومان كمك هزينه بهزيستي و پول يارانه خرج همسر و 7 فرزندش را مي دهد .